Στο Μικρόβαλτο του δήμου Σερβίων, στο 3ο χιλιόμετρο του δρόμου προς το Λιβαδερό, το τοπίο που αντικρίζει κανείς είναι μοναδικό. Άμμος, κροκάλες, μάργες και άργιλος, με πιθανή “συγκολλητική” ύλη τα οξείδια του σιδήρου και το διοξείδιο του πυριτίου και, φυσικά, το πέρασμα των αιώνων, συνεργάζονται αρμονικά για να σχηματίσουν κολώνες που μπορούν να φτάσουν τα 7 μέτρα ύψος και τα 2,5 μέτρα πλάτος, οι οποίες στη κορυφή τους έχουν έναν σχιστολιθικό βράχο. Οι μεγαλύτερες από αυτές τις θεόρατες κολώνες ονομάζονται “Άτλαντες”.

Από τον Οκτώβρη του 2007, ο χώρος λειτουργεί ως γεωπάρκο, κι ένα πολύ όμορφο μονοπάτι οδηγεί τον επισκέπτη ανάμεσα στους περίπου 20 σχηματισμούς και του επιτρέπει να θαυμάσει τους βράχους από κοντά. Ακολουθώντας το ίδιο μονοπάτι μέσα από μία κατάφυτη διαδρομή και σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου μετά τους τελευταίους “Άτλαντες”, το σκηνικό αλλάζει. Τα Μπουχάρια δίνουν τη θέση τους στα Νοχτάρια. Σε αντίθεση με τα Μπουχάρια, τα Νοχτάρια είναι εντυπωσιακοί κωνοειδείς σχηματισμοί χωρίς το χαρακτηριστικό «πέτρινο καπέλο», που καταλήγουν σε μια σχετικά αιχμηρή κορυφή, θυμίζοντας έναν ψιλόλιγνο κώνο. Η γενεσιουργός αιτία είναι και σ’ αυτήν την περίπτωση η ίδια. Ο χρόνος και η διάβρωση του εδάφους σμίλεψαν τα βράχια, δημιουργώντας ένα τοπίο που έχει τεράστιες ομοιότητες με αυτό της Καππαδοκίας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που η περιοχή αναφέρεται συχνά σε τουριστικούς οδηγούς ως “η μικρή Καππαδοκία”.